www.radiosondy.fora.pl

HelenaRZP

13 czerwca 2014, piątek, sonda nr J1333417 (Legionowo z popołudnia).

Ponieważ Adam zajmował się tego dnia prowadzeniem sondy z Łeby "podkradnę" ramki wygenerowane przez Krzysia SQ5NWI:

http://aprs.fi/#!ts=1402658100&te=1402665600&call=a%2FSQ5NWI-14

Dodatkowo zrzut:

Wracam z pracy i przez radio dostaję info, że sonda spadła gdzieś niedaleko. Traf chciał, że straciła GPS-a i tak naprawdę
nie wiadomo gdzie spadła. Można się było tylko domyślać.

Po wczorajszych łatwych poszukiwaniach zapowiadała się niezła zabawa. Marzyło nam się znaleźć analogową i była
szansa na małą próbkę poszukiwań, bo przecież analogi już w Legionowie się skończyły.

Na pytanie czy jedziemy nawet się nie zastanawiałam i przytaknęłam. Były więc szybkie zakupy, aby przed 17-tą dotrzeć
do domu i pojechać na łowy.

Niestety Adam wpadł nagle na pomysł, że pada (a gdy pytał to już padało), że zimno (a wcale się nie oziębiło),
że idzie spać, nawet wbił się w piżamkę.

Na szczęście po odpowiednim wierceniu mu przysłowiowej dziury w brzuchu poddał się strasznie marudząc.
Wynegocjowałam wyjazd testowy, czyli jak nie będzie jej słychać tam, gdzie nam się wydaje, że spadła to wracamy.
On był przekonany, że z powodu deszczu padła elektronika i sonda już nie nadaje.

Po poprzednich leśnych poszukiwaniach postanowiliśmy zabrać drabinę, a co za tym idzie musieliśmy zabrać opla.
Tym razem więc miałam kierowcę.

Po zaparkowaniu samochodu tam, gdzie wydawało nam się, że powinno być ją słychać faktycznie było słychać - sonda żyła.
Oczywiście marudzie zaraz poprawił się humor i obuci w kalosze ruszyliśmy na poszukiwania.
Niestety sonda nie upadła na piękną wykoszona łąkę, jak liczyliśmy, tylko wylądowała w lesie.
Jako, że poszukiwania w lesie potrafią zaskoczyć zaczęliśmy przygotowywać się psychicznie na niespodzianki.
Pierwszą z nich były wysokie chaszcze, zapewniające mokre ciuchy.

Zaraz potem okazało się, że teren jest bardzo podmokły i trzeba uważać, bo brodzimy w wodzie.
Musieliśmy więc ostrożnie stawiać kroki, aby przypadkiem nie wpaść po kolana. Deszcz cały czas sobie padał.
Gdy dotarliśmy do lasu okazało się, że mamy kolejny problem - zapadaliśmy się w czymś na kształt bagien.
Trzeba więc było wzmóc czujność, aby nie zgubić butów.

Bardziej ekstremalnych zdjęć nie mamy, z troski o własne bezpieczeństwo nie ryzykowaliśmy pełniejszej dokumentacji.

Na szczęście udało nam się namierzyć miejsce upadku i bezpiecznie do niego dotrzeć. Gdy wszędzie sygnał był już pomimo
zastosowanych tłumików na full zaczęliśmy namierzanie optyczne- przeczesywanie terenu było mało bezpieczne i niezbyt przyjemne.
Na szczęście dało się dostrzec balon,

a jak był już balon to znalazła się i sonda.

Pozostało więc zaznaczyć miejsce znalezienia i w asyście komarów wrócić do samochodu.

Pomimo drabiny w samochodzie nie zaryzykowaliśmy już powrotu po balon.
Drabina w takim terenie by się zdrowo wbiła w ziemię. Nie było sensu wracać do samochodu po drabinę.
Zdrowiej było szybko się zwijać, bo ładnie byliśmy już zmoczeni przez te trawy i chaszcze.

Jeszcze rzut oka na teren:

Na miejscu, kilka godzin później okazało się, że przywieźliśmy nie tylko sondę, ale Adam dodatkowo zatroszczył się o okłady -
z młodych piersi kleszcza, nie wiem jednak dlaczego zabrał tylko jednego.